Dinsdagavond zijn we begonnen met de zeskamp. Begonnen omdat het op een gegeven moment zo donker werd dat verder spelen niet meer veilig was. Bovendien had Anthony een probleem met muggen, maar ja, hij had zelf de zeskamp georganiseerd dus dat was volgens ons een weloverwogen keuze. Ik vond het trouwens erg leuk. Zeskamp bij kunstlicht, hebben we echt nog nooit gedaan en zag er spectaculair uit. Verder is het ook wel een daredevilzeskamp want de hamer die in het Paaskamp een slachtoffer maakte is weer mee. En de eerste die die hamer in zijn handen krijgt is Job dus dat is een dubbel risico. Maar Job verbaast ons allemaal want hij weet als enige van alle kids in een klap een bal voorbij het uitgerolde meetlint te slaan.

Door de invallende duisternis stoppen we dus eerder. Dat biedt een rare mogelijkheid, namelijk bijtijds naar bed gaan. Hubert en Dennis doen het onmogelijke: voor het eerst in hun kamp-carrière gaan ze voor 12 uur naar bed. Ja, ik snap dat iedereen hier even over na moet nadeneken, dus nog een keer: Hubert en Dennis gaan voor 12 uur naar bed. Nou ja, Dennis rekt het tot iets na 12 uur maar de laatste 10 minuten heeft hij zeker niet bewust meegemaakt. Voor mijzelf geldt dat ik om half een richting bed ga, slaap om kwart voor een en om 8 uur wakker wordt. Dat is meer dan 7 uur slaap terwijl ik thuis per nacht 6 uur slaap. Ik word daardoor de hele dag niet echt wakker, raar gevoel.

Bij het ontbijt worden er boterhammen gesmeerd om mee te nemen. Betekent voor Benthe niet twee boterhammen met kaas en jam maar 6 boterhammen met kaas en jam. Op elke boterham welteverstaan, ze eet echt jam en kaas op een en dezelfde boterham. Verder is ze helemaal oké, maar dit is toch wel heel bijzonder. Na het ontbijt wordt eerst de zeskamp afgemaakt. Gaat weer helemaal goed en daarna is het op naar het bos voor een gps-tocht. 8 groepen en elke groep krijgt coordinaten door met de plek waar je naartoe moet lopen. Wanneer je daar bent app je dat door aan Cynthia en Jordy die in het Kamphuis zitten. Die checken dat en wanneer je er echt bent krijg je de vraag die je moet beantwoorden of en opdracht die je uit moet voeren. Niet alleen het idee is leuk, de uitvoering ook. De groep van Jaimy begint met echt helemaal verkeerd te lopen. Wanneer ze bijna in de rij staan voor de Python bedenken ze zich dat dat misschien toch niet helemaal klopt. Betekent een uur teruglopen om weer op de goede plek uit te komen, maar dat doen ze zonder klagen. Wie ook niet klaagt is Luuk terwijl hij toch een verschrikkelijke trap voor zijn hoofd krijgt van Julie. Niet omdat ze boos is op hem maar omdat er een opdracht is “maak een foto van je groep waarbij iedereen met hoogstens 1 ledemaat op de grond staat” en Julie zegt “dan ga ik op een hand staan, hou mijn benen even tegen”. Maar terwijl ze dat zegt maakt ze al een handstand waar Luuk nog niet op is voorbereid en daardoor Julie’s schoen vol in zijn gezicht krijgt. Gelukkig zitten zijn tanden er nog in en bovendien houdt hij Julie in een reflex keurig overeind. Is een mooie foto geworden en ik neem aan dat de groep waar zij inzaten ook heeft gewonnen.

Na terugkomst gaan we aan de slag om de barbecues klaar te zetten. Gaat zo snel dat de sateetjes al gaar zijn wanneer de pindasaus nog pindasoep is. Maar dat betekent ook dat we al om 6 uur aan het eten gaan en dat we zo vroeg klaar zijn dat er gezongen kan worden. Vanaf dat moment gaat het helemaal goed. Isabelle en Imre gaan het vlees draaien (wij als leiding hebben nog niet gegeten en gaan aan tafel), Elke en Julie gaan aan de slag als voorzanger (en danser want ze staan echt als gekken te springen) en alles en iedereen zingt uit volle borst mee. De stemming is trouwens toch al goed want we hebben een redelijke Utrecht-groep bij ons en Utrecht heeft net met 1-0 gewonnen in de voorronde Europa league en dat hebben ze mogen kijken. Leidt ook tot een enorme opruim en schoonmaakploeg wanneer iedereen klaar is met eten. Ik vergeet vast iemand, maar ik zie Julius, Julie, Tijs, Frits, Tijn, Quirijn, Luuk, Tobias, Ingmar en Caitlin keihard poetsen op de barbecues. Daar gaan vet en aangebrande randen af waarvan we niet eens wisten dat ze aan die apparaten zaten. Echt nog nooit zo’n makkelijke avond gehad. Wat Caitlin precies doet in dit gezelschap is ons duister, maar ze werkt. Er niet minder hard om. We hebben Job aan de koffie. Die heeft zo’n gladde versiermove uitgeprobeerd dat we erg benieuwd zijn of die succes heeft gehad. Antwoord is kort en luidt nee maar dat betekent niet dat zijn aanpak nu stopt. Verder hebben we zo wie zo een goed gesprek dat abrupt wordt beëindigd wanneer een huilende Sven binnen wordt gebracht door Tijn of Berend en die Sven echt een duwtje meegeeft de keuken in. Tijn of Berend omdat hij Sven zo rap wegzet dat we niet eens kunnen zien wie van de twee het was. Maar het mooie van het verhaal is natuurlijk wel dat Sven is opgeraapt en keurig is afgezet bij de keuken, alleen is de manier waarop hij werd afgezet meer dan hilarisch. Ook Job zit er heel hard om te lachen, dus het moet wel leuk zijn wanneer je er bij bent. Verder komt een deel van de leiding er achter dat Lara de zus van Ingmar is. Hadden ze echt nooit bedacht.

Nu worden de groepjes voor de Efteling gemaakt. Daar ga ik niets over zeggen, ik hoop dat we er morgenochtend om 10 uur uit zijn want dan moeten we naar binnen. Verder is Lucas om 12 uur jarig. De mannen van zijn slaapzaal hebben een cadeau voor hem. Hij krijgt een mij volledig onbekend tijdschrift maar is er zelf (net als een groot deel van zijn slaapzaal) erg blij mee. Zal wel een generatiedingetje zijn net zoals ik vandaag bij de gps-tocht te horen had gekregen dat je dat via je Facebook kon spelen en ik dat niet kon omdat ik geen facebook heb.